ကြက္လပ္ေလးေတြ ျဖည့္ေစခ်င္

                                              

                 လုိလုိ…ခ်ည္းသာ….ဘ၀မွာ   

    ဦေနာ ေလာေကာ ၊ အတိေတၳာ .... စေသာ ဘုရားေဟာ ေဒသနာ ကုိ ၾကားနာ မွတ္သားမိဖူးသည္မွာ ၾကာပါပီ....ဘာကုိ ဘယ္လုိ အတိအက် ဆုိလုိသည္ကုိေတာ့ စာေရးသူ တကယ္ပင္ ညာဏ္မမွီခဲ့ပါေခ်... ေလာကၾကီးအတြင္း မွီတင္းေနၾကတဲ့ သူသူငါငါ သတၱ၀ါေတြဟာ တဏွာ အလုိလုိက္တဏွာ အၾကိဳက္ေဆာင္ရင္း အမုိက္ေမွာင္မွာ လမ္းေလ်ွာက္ ေနၾကေလ သမ်ွေတာ့ ေလာကၾကီးသည္ လုိ လုိ လုိ လုိ နဲ႕လုိေနမည့္ ေလာကၾကီး ျဖစ္ပါကလား လုိ႕ ေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြ ဆုံးမမႈကုိ နာယူခဲ့ရ ဘူးပါတယ္။
တစ္စ တစ္စ နဲ႕ ဘ၀သည္လည္း ပ်ိဳရာမွသည္ အုိျခင္းဆီသုိ႕ ..ႏုရာမွ သည္ ရင့္ေရာ္ျခင္း ဆီသုိ႕ ေျပာင္းလုိ႕ လာေနခဲ့တာကုိ သတိျပဳမိခ်ိန္မွာေတာ့ စာေရးသူ ဘ၀မွာ လုိေနေသာ အရာ ေတြခ်ည္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ခဲ့ပါျပီ ။ ခ်မ္းသာဖုိ႕လဲ လုိသလုိ က်န္းမာဖုိ႕လဲ လုိေနျပန္တယ္၊ထုိ႕အျပင္ ပညာတတ္ဖုိ႕ သုတျပည့္စုံဖုိ႕ ဒါန ျပဳႏိုင္ဖုိ႕ သီလ ေစာင့္နုိင္ဖုိ႕ ဘာ၀နာပြားနုိင္ဖုိ႕ စသည္ျဖင့္ အားလုံး လုိေနေသးတာကုိသိခဲ့ နားလည္ခဲ့ပါျပီ...ဒီလုိ လုိလုိ လုိလုိနဲ႕ပဲ ဘာမွ မျပည့္စုံ ရေသးခင္ ေသပြဲ၀င္နုိင္တာကုိလဲ၊ စိတ္ထဲေတြးထင္၊ သေဘာေပါက္လာခဲ့ပါပီ...။
တကယ္ေတာ့ ဘ၀မွာ သိသလုိလုိ တတ္သလုိလုိေတြလဲ မနည္းလွေခ်။ ထုိ႕အတူပင္ ရွိသလုိလုိ မရွိသလုိလုိ ေတြလဲ အပုံအပင္...ေတြ႕ဖူးသလုိလုိ မေတြ႕ဖူးသလုိလုိ ေတြလဲ အမ်ားသား...တကယ့္ကုိ အလုိခ်ည္းသာ.....လမ္းေပၚတြြင္ လူတစ္ေယာက္ ေတြ႕သည္အခါမွာလဲ ေတြ႕ဖူးသလုိလုိ ခင္ဖူးသလုိလုိ... အြန္လုိင္းေပၚတြင္ “ဟုိင္း” လုိ႕ နွဳတ္ဆက္လာသည့္အခါမွာလဲ ခင္ဖူးသလုိလုိ ... သိဖူးသလုိလုိ .. ဘယ္အရာမွာမဆုိ ဘာကုိ ျဖစ္ျဖစ္ တိတိပပ သိလွသည္မွာ တခုမွ မရွိလွ ...လုိလုိနဲ႕ပင္ ဘ၀သည္ တ၀က္ဟူေသာ သက္တန္းကုိပင္ ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ ေရာလုိ႕ စဥ္းစားမိတဲ့အခါ ရင္ထဲမွာ နာက်င္လာသလုိလုိပင္...

လုိေနသည္မွာ မျပည့္လုိ႕လား 

            ဒီလုိဆုိရင္ လုိေနသည္မွာ မျပည့္ေသးတဲ့ သေဘာလုိ႕ ေျပာရေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္..ဟုတ္တယ္ေလ၊ ျပည့္ေနမွေတာ့ ဘယ္လုိေတာ့ပါ့မလဲ ..မျပည့္ေသးလုိ႕သာ လုိေနတာေပါ့.... ကုသုိလ္ ပညာ ဥစၥာဘယ္ဟာမွ လုိေနတာ မေကာင္းဟု ခံစားမိတယ္ ... ပညာလုိေတာ့ ဥစၥာရွာရတာ မလြယ္ကူလွ... ဥစၥာမခ်မ္းသာျပန္ေတာ့လည္း သမုဒၵရာ ၀မ္းတထြာအတြက္ ေန႕ထြက္ေန၀င္ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနရတာနဲ႕ပဲ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈဘက္မွာ အားနည္းေနတတ္ ျပန္တယ္လုိ႕ခံစား နားလည္မိတယ္ ... ဒီေတာ့ တခုခုလုိေနတာနဲ႕ က်န္တဲ့ အရာေတြအထိလုိက္ျပီး အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရွိေနတတ္တာကုိလဲ ေတြးမိျပန္ေရာ.. 

     လုိေနတာဟာကြက္လပ္လား 

ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀တုန္းက ေက်ာင္းမွာ စာသင္ရတဲ့အခါ ကြက္လပ္ေလးေတြ ျဖည့္ခဲ့ရတာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္ ၊ဆရာေပးထားတဲ့ စာပုိဒ္ထဲမွာ လုိေနတဲ့စာေတြ၊ ဂဏန္းေတြ ရွာေဖြျဖည့္ေရး ခဲ့ရတယ္ေလ၊ ဆရာမက ကြက္လပ္ျဖည့္ၾကရေအာင္ လုိ႕ေျပာတဲ့အခါ လုိေနတာကုိ ရွာေဖြျဖည့္ခုိင္းတာလုိ႕ ကေလးသဘာ၀နဲ႕ နားလည္ျပီး သင္ဖူးသမ်ွ က်က္ထားသမ်ွေတြကုိ အထပ္ထပ္ ရြတ္ဖတ္ရင္း လုိေနတဲ့ စာေတြ ဂဏန္းေတြျဖည့္ေရးခဲ့ရတယ္.. စာတပုိဒ္မွာ ကြက္လပ္ေတြ မ်ားလာတာနဲ႕အမွ် စဥ္းစားရက်ပ္ပီး ဟုိဟာလုိလုိ ဒီဟာလုိလုိနဲ႕အလြဲကုိပင္ အမွန္ထင္ျဖည့္မိတာ အမွန္ကုိပင္ အမွားထင္လုိ႕ ျပင္.ဖ်က္.စြက္ ခဲ့မိတာေတြကုိ ယေန႕အထိတုိင္ မေမ့နုိင္ေသး ပါဘူး .. 

                         ဒါေပမဲ့ စာတပုဒ္မွာ ရွိသင့္တာ မရွိပဲ ပါသင့္တာ မပါပဲ ေပ်ာက္ေနတာ ေဖ်ာက္ထားတာေလး ေတြက စာတစ္ေၾကာင္းလုံးကုိ အဓိပၸါယ္မဲ့ေစတယ္ ဆုိတာကုိေတာ့ မေတြးမိခဲ့ဘူးေပါ့ . လုိေနတဲ့ အရာရာမ်ားမွေတာ့ ဒီစာပုိဒ္ဟာ ျပည့္စုံမွဳ႕ မရွိနုိင္ေတာ့သလုိ ဖတ္သူ ေလ့လာသူ အဓိပၸါယ္မွန္ကုိ မရနုိင္ေတာ့လုိ႕ စာေကာင္းေပမြန္ ျဖစ္မလာနုိင္ေတာ့သသို တန္ဖုိးရွိတဲ့ စာေပ ျဖစ္မလာနုိင္ ေတာ့ဘူး ဆုိတာကုိေတာ့ေနာက္မွေတြးသိခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ 

ကြက္လပ္မ်ားတဲ့ ဘ၀...

                 အဓိပၸါယ္မလွ
လူ႕ဘ၀မွာ လူရယ္ လုိ႕ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ရွိသင့္ရွိထုိက္တဲ့ ကုသုိလ္၊ ပညာ ၊ဥစၥာ ေတာ့ ရွိသင့္တယ္ ၊ ထုိ႕အတူ အသက္အရြယ္အလုိက္ ျပည့္စုံထားသင့္တဲ့ အရာမ်ားလဲ ရွိေနတယ္ေလ.. ဒါေတြကုိ ရွိေအာင္ ျပည့္စုံေအာင္ မၾကဳိးစားခဲ့ဘူးဆုိရင္ ဟုိဟာလုိလုိ ဒီဟာလုိလုိနဲ႕ မျပည့္စုံေတာ့ပဲ ကြက္လပ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာမွာ မလြဲပါဘူး.. ကြက္လပ္ေတြ ျဖစ္ေပၚျပီဆုိကတည္းက ဒီကြက္လပ္ေတြကုိ ျဖည့္ဖုိ႕ ၾကဳိးစားရတဲ့ အလုပ္တခု ပုိလာေတာ့မွာျဖစ္သလုိ နဂုိထက္ နွစ္ဆတက္ျပီး လုပ္ရကုိင္ရ ရွာေဖြရလုိ႕ ပင္ပန္းရပါေတာ့မယ္ .. ဒီေတာ့လဲဘ၀ရဲ႕ ခ်မ္းသာဆုိတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိလုိက္ရပဲနဲ႕ အဓိပၸါယ္မလွတဲ့ ဘ၀ပုိင္ရွင္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့တာေပါ့.. ဒီလုိဆုိရင္ မိမိ ဘ၀ကေရာ အဓိပၸါယ္ ဘယ္မ်ွ ျပည့္၀ ေနပါပီလဲဟု ပုစာၦထုတ္မိျပန္ ေတာ့ ရင္ထဲမွာအေျဖမရွိ တဲ့ ပေဟဠိသဖြယ္ပင္ ျဖစ္ေနျပန္ပါေတာ့တယ္။

ကြက္လပ္မ်ားကုိျဖည့္ေစသူ 

                      ကုိယ့္ဘ၀မွာ ကုိယ္ဘာလုိေနတယ္ဆုိတာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္မွာေတာ့ သိဖုိ႕ခဲယဥ္းပါတယ္။ သူမ်ားမ်က္ေခ်းသာျမင္ရျပီး ကုိယ့္မ်က္ေခ်း ကိုယ္မျမင္ရသလုိပဲေပါ့.. ဒီေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ ကုိပင္ ဆရာတင္ရေတာ့တယ္၊ မွန္ၾကည့္သည့္အခါ ကုိယ့္မ်က္နွာရဲ႕ သြင္ျပင္ကုိ အမွန္အတုိင္း သိရနုိင္သလုိ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ လူေနမွဳ႕ဘ၀ေတြနဲ႕ကုိ္ယ့္ဘ၀ရဲ႕အေျခေနကုိ နွဳိင္းယွဥ္ၾကည့္သည့္အခါမွာ လုိေနတာေတြ သိရွိလာရပါတယ္ ..ဒီလုိဆုိရင္ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ မိမိအတြက္ေတာ့ ကြက္လပ္မ်ားကုိ ျဖည့္ေစသူ လုိ႕ခံယူမိပါတယ္။ ထုိ႕အျပင္ မိမိအေပၚတြင္ ငယ္စဥ္ကစျပီး တတ္အပ္ပညာမ်ားကုိ သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကေသာ ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္ေတြဟာ မိမိရဲ႕ ဟာကြက္ေပ်ာ့ကြက္ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ သိရွိလမ္းညႊန္ ေပးေနၾကေပရာ ဒီဆရာေတြ ပင္လွ်င္လဲ ဘ၀ရဲ႕ ကြက္လပ္မ်ားကုိ ျဖည့္ေစသူေတြလုိ႕ နားလည္မိပါတယ္ .. 

                       ဒီအေတြးနဲ႕ အတူ ကပ္ပါလာတာ ကေတာ့ ဒီဆရာေတြ ဒီပတ္၀န္းက်င္ေတြဟာ ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႕ ဟာကြက္ေပ်ာ့ကြက္ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ျပဳေစ လုပ္ေစ ျဖည့္ေစတဲ့အတြက္ ဘ၀ကုိ အဓိပၸါယ္ ျဖည့္ေပးေနသူေတြလုိ႕ပါပဲ။

ကြက္လပ္မ်ားကုိ ျဖည့္ရသူ 

             လုိေနမွဳ႕သည္ မျပည့္စုံလုိ႕..မျပည့္စုံျခင္းသည္ ကြက္လပ္..ထုိကြက္လပ္သည္ ဘ၀ကုိ အဓိပၸါယ္မဲ့ေစ နုိင္တယ္ဆုိတာကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ပါတယ္. ထုိသုိ႕ နားလည္ သေဘာေပါက္မႈ နဲ႕အတူ ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႕လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္ဆီး အားထုတ္ျပီး အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ဘ၀ကုိ ရခ်င္မိတာပါပဲ။
ခ်မ္းသာဖုိ႕ လုိေနတဲ့ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ဒါနအမွဳ႕ေတြ အားထုတ္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ၎၊ က်န္းမာဖုိ႕လုိေနတဲ့ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ သီလေတြ ေစာင့္စည္းျခင္းျဖင့္၎၊ အမ်ားနည္းတူ တင့္တယ္တဲ့ ဘ၀ ျမင့္ျမတ္သာယာလွပတဲ့ ဘ၀ကုိ ရဖုိ႕လုိေနတဲ့ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ဘာ၀နာေတြ ပြားျခင္းျဖည့္၎ ျဖည့္သင့္ ျဖည့္ထုိက္တယ္လုိ႕ေတြးမိလာတယ္..ဒီလုိ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာကုသုိလ္ေတြကုိ ျဖည့္ဆည္း အားထုတ္မယ္ ဆုိရင္ လုိေနတဲ့ ကြက္လပ္ေတြ ျပည့္လာျပီး ျပည့္စုံလာေတာ့မွာ လုိ႕လဲ ေတြးမိျပန္တယ္ .. ဒီလုိဆုိရင္ အဓိပၸါယ္ျပည့္တဲ့ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ဘ၀ကုိ ေသခ်ာေပါက္ ရနုိင္မယ္လုိ႕ေတြးျပီး ခုေတာ့ လုိေနတာေတြ ျဖည့္ေနမိပါပီ.. ကြက္လပ္ မ်ားတဲ့ ဘ၀ကုိလဲ ရြံမုန္းမိပါပီ..လုိေနတဲ့မျပည့္စုံတဲ့ ဘ၀နဲ႕ အဓိပၸါယ္မဲ့တဲ့ ဘ၀ကုိ မရခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ ဒီလုိမရခ်င္ရင္ေတာ့ ကြက္လပ္မ်ားကုိ ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္နုိင္သမ်ွ မွန္မွန္ ျဖည့္ရ ေတာ့မွာေပါ့။ လုိေနတဲ့အဲဒီ ကြက္လပ္ ကုိ ရမ္းျဖည့္လုိ႕ေတာ့ မသင့္ဘူးထင္ပါတယ္...
ငယ္စဥ္က ကြက္လပ္ အျဖည့္မွားလုိ႕ ဆရာမအရုိက္ခံရ အမွတ္ေလ်ွာ့ခံသလုိ ဘ၀ကြက္လပ္ေတြကုိ မွားျဖည့္မိရင္ေတာ့လဲ ေလာကဓံရဲ႕ အထုအေထာင္း အရုိက္အနွက္ ခံရအုံးမွာပဲ လုိ႕လဲ တဆက္တည္း ေတြးမိလုိက္တယ္။ အဲဒီကြက္လပ္ေတြကုိ ျဖည့္ရမွာကလည္း ကာယကံရွင္ မိမိကုိယ္တုိင္ပဲလုိ႕ နားလည္လုိက္ပါေတာ့တယ္ ... အဲဒီ အေတြးနဲ႕ အတူ လက္က်န္အခ်ိန္ေတြမွာ အဓိပၸါယ္ျပည့္တဲ့ဘ၀ကုိ ရရွိပုိင္ဆုိင္ရေအာင္ ဘ၀မွာလုိေနခဲ့တဲ့ ကြက္လပ္ေလးေတြကုိ ၾကဳိးစား ျဖည့္ဆည္း ေနေတာ့မယ္ လုိ႕သာ ေအာက္ေမ့လုိက္ မိသလုိ စာဖတ္သူ ဓမၼမိတ္ေဆြကုိလည္း အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ဘ၀ေလးေတြ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ ရနုိင္ရေအာင္ ကုိယ့္မွာ လုိေနတဲ့ ကြက္လပ္ေလးေတြကုိ၊ကုိယ္စီကုိယ္ငွ၊ျဖည့္ဆည္းလုိက္ၾကပါစုိ႔လုိ႕၊တုိက္တြန္းလုိက္ရပါေတာ့တယ္။                 

                                                       ေဇယ်သုခ အရွင္နႏၵ၀ံသ (Amarillo, Texas, USA)

Posted in: ေဆာင္းပါး